Boże w Trójcy Przenajświętszej, Ty tak umiłowałeś świat, że dałeś nam Jezusa, Zbawiciela i Odkupiciela.
             Dziękujemy Ci za świadectwo Marii Magdaleny, której życie było żywą pamiątką Twojej miłości wobec ludzkości.
             Wzbudź również w nas miłość i dyspozycyjność do hojnej służby Jezusowi Ukrzyżowanemu w maluczkich i odrzuconych.
             Za jej wstawiennictwem prosimy o łaskę…
             Trójco Przenajświętsza, niech Twoje Miłosierdzie będzie głoszone i wysławiane po całej ziemi.
             Amen.
(Trzy razy Chwała Ojcu)

 

             Maria Magdalena przyszła na świat w szlacheckiej rodzinie Frescobaldich, 11 listopada 1771r. W domu rodzinnym otrzymała katolickie wychowanie. W wieku dziewiętnastu lat wyszła za mąż za markiza Pier Roberto Capponi. Wkrótce przyszła na świat pierwsza córka państwa Capponich. W życiu małżonków zaczęła się wówczas droga cierpienia. Dziecko umarło po kilku miesiącach, podobnie jak kolejne dwie córeczki. Został przy życiu jedynie syn, Gino. 

             Magdalena, przeżywając ból utraty dziewczynek, zbliżyła się bardziej do Chrystusa Ukrzyżowanego i Matki Bożej Bolesnej. Odczuwając pragnienie poświęcenia się dla innych, zaczęła uczęszczać do jednego z florenckich szpitali. Tam, wśród chorych kobiet, dostrzegła te, które oprócz fizycznych dolegliwości, przeżywały ból utraty własnej godności i upadku w prostytucję. Pochodziły z najniższych i najbiedniejszych sfer ówczesnego społeczeństwa. Maria Magdalena zrozumiała, że nie choroba fizyczna, lecz duchowa i zranienie grzechem własnym i cudzym, stanowią dla człowieka największe zło.

             Współdziałając z łaską Bożą otworzyła dom, do którego przyjmowała dziewczęta - prostytutki pragnące zmienić życie. Kochała je sercem matki i prowadziła do Chrystusa. Była świadoma, że ten, kto ma serce zranione, kto nie doświadczył prawdziwej miłości, musi dotrzeć do samego jej źródła, do tej pełni miłości, którą jest sam Bóg. Wiedziała, że jedynie On potrafi wypełnić pustkę ludzkiego serca, czego ludzie uczynić nie umieją bądź nie chcą; że tylko On, lekarz serc, może uzdrowić to, co ludzie zniszczyli, co często sam człowiek w sobie zatracił.

             Centrum życia nawróconych dziewcząt stanowił Chrystus objawiający pełnię miłości w swojej męce i śmierci krzyżowej, Matką zaś tej nietypowej wspólnoty stała się Matka Boża Bolesna. Wiele dziewcząt zmieniało radykalnie życie, niektóre odchodziły, a były i takie, które przeżywszy głębokie nawrócenie zapragnęły pełniej poświęcić się Bogu. Tak zrodziła się idea zmiany charakteru wspólnoty, z głęboko religijnego, choć świeckiego, na zakonny. Pociągnięte przykładem Marii Magdaleny, dołączyły do niej w tym czasie dziewczęta z dobrych domów, pragnące poświęcić się Chrystusowi w służbie skrzywdzonym i zagubionym kobietom.

             Dnia 17 marca 1815r., cztery dziewczęta: Assunta Vitali, Maria Baroni, Luisa Tolini oraz Margherita Baccherini, w prostym obrzędzie obłóczyn stały się, Służebniczkami Męki Pańskiej, które pozostawiwszy świat, modliły się i otaczały opieką pewną liczbę dziewcząt narażonych na niebezpieczeństwo, aby sprowadzić je na drogę przyzwoitości i zbawienia. W ten sposób powstało Zgromadzenie Sióstr Pasjonistek św. Pawła od Krzyża. 

             W 1832r., Maria Magdalena obserwowała na obrzeżach osady San Romano, położonej między Florencją a Pizą, tułające się bez opieki dziewczynki. Wzruszyła się ich biedą i chciała zaradzić ewentualnym skutkom złego wpływu środowiska. Założyła więc w San Romano szkołę podstawową dla biednych dziewcząt. 

             8 kwietnia 1839r. Maria Magdalena zmarła. Zapoczątkowane przez nią dzieło rozrasta się niosąc życie tam, gdzie wcześniej panowała śmierć.

             Trwa jej proces beatyfikacyjny.